بسم رب الحسین
مگر نه اینه که می‌خوایم مجالس عزاداری ما ذخیره قیامت و ضامن ورود ما به بهشت باشه،
لازمه این امر اینه که خدا اونو قبول کنه
اما باید بدونیم که شرط قبولی سوگواری و همه اعمال ما یه چیزه
و اون معرفت حقیقی به امامه
امام صادق فرمود: لَا یَقْبَلُ اللَّهُ أَعْمَالَ الْعِبَادِ إِلَّا بِمَعْرِفَتِه (الامام)
خدای متعال عمل هیچ بنده‌ای رو قبول نمی‌کنه مگه اینکه با معرفت امام، باشه
(الکافی، ج‏1 ص203) 
ما مأمور به شناخت امام علیه السلام هستیم
همان‌طور که امام صادق فرمود: 
 معرفت ما امامان بر مردم لازم هست و آنها در نشناختن ما عذری نخواهند داشت،
 هر که ما را بشناسد مؤمن است و هر که عمداً منکر مقام ما باشد کافر است،                 
هر که نسبت به ما بیطرف باشد، نه ما را به امامت بشناسد و نه مقام ما را انکار کند،
گمراه است تا به راه حق برگردد و آنچه را خدا از حق طاعت ما واجب کرده است بفهمد .
(الکافی، ج‏1 ص187)
یه سؤال مهم:
منظور از این معرفت امام (حسین) چیه که قبولی اعمال ما به اون بستگی داره چیه؟
آیا همین شناختیه که ما شیعیان و محبان به ایشون داریم؟
فکر نمی‌کنم اون اثر فوق ‌العاده، حاصل این شناخت... ما باشه
شما چی فکر می‌کنین؟